Adamdan Ses Geldi

Ne kadar zordur biliyor musun yazmayacağım demek, hemen sonrasında da dayanamayıp, “ama… ama… ” diye başlayıp, çok öfkeli görünen ama aslında acı dolu, mutsuz bir umutla yazmak zorunda hissetmek? Sürekli kendini ifade etmeye çalışırken, karşısındakinin, insanı hep yanlış noktadan yakalayıp şah-mat etmeye çalışmasını engel olunamayan, tarifsiz bir öfkeyle izlemek zorunda kalıp sonunda kendini sessizliğe gömmek zorunda kalmak?