Ölümün Zamanlısı, Zamansızın Sıralısı

Ölümün sıralısı vardır ama zamanlısı yoktur. Her ölüm erken, her ölüm zamansızdır. En çok da sırası gelmeden, hem de zamansız gidenler özlenir.

Bugünün işini yarına bırakma demiş ya büyüklerimiz, söz dinlemek lazım bazen. Kavurdum bile helvamı… Kavrulan irmiğin kokusu evi sarmışken, en çok özlediklerimi düşündüm gidenlerden. Hep takvimlerim emrettiği günlerde anmayacağız ya, bazen de en şen günlerde anmalı gidenleri, hele ki zamansız gidenleri. Aslında en çok da mutlu günlerde özleniyor ya göçüp gidenler, mantığına sıçayım, şekline kusayım be ölüm…

Düşündükçe o kadar çok isim geçti ki aklımdan, sıralamakla bitmez…. Ben sıralayayım, siz başlarına “çok sevdiğim” ve “rahmetli” koyup okuyun… Roza Yayam, Süzan Yayam, hiç tanı(ya)madığım dedelerim, Araksi Morak, Kirkor Papi, Zepür Morak, Anahid Tantigim, Eliz Horakur, Markır Morak, Zaruhi Morak, Aznif Mayrig, Kirkor Dayday (Kolukısa), Vahvi Dayday, Hayganuş Morak, Karin, Baron Ayvaz, Baron Gobelyan, Hrant Ağparig, Mihran Dayday, Arpi, Sima Kuyrig, Garbis Dayday, Aznif Morakur, Zaruhi, Ari, Hrayr Dayday, Vahe Dayday, Sarkis Amca (Çerkezyan), Sarkis Dayday, Ağavni Mayrig, Nur’cum, Moris, Ardaş Dayday… Yazdıkça yazasım geliyor, gidenlerin sonu yok… Hele de şu dönem son dakika “Aralık” golleri var ki, sormayın gitsin… Murat Ağparig (Coşkun), Yenge, Artin Ağparig, son son da Nevrig Tantig…

Ben ne desem boş, imanlının biri dua etse de canlarına gitse…

De hayde, bir kaşık da ismi geçmeyenler için…